Begin 2000 werd er in Ouwehands Dierenpark een workshop georganiseerd door Bears in Mind en de Bear Taxon Advisory Group (Bear TAG) van de European Association of Zoos and Aquaria (EAZA). Deelnemers aan de workshop waren het er over eens dat er meer duidelijkheid moet komen over de langetermijneffecten van herintroductie, voordat men kan zeggen of de herintroductie van gerehabiliteerde beren wel of niet goed is voor de bescherming van de soort.

Herintroductie in Italië
In de bergen van Trentino, Italië, werden op dat moment onder het EU Life URSUS project 10 wilde bruine beren uit Slovenië geïntroduceerd, om de populatie in Trentino weer ‘op te bouwen’. In Slovenië leeft namelijk nog een gezonde populatie bruine beren. Naast verhuizing van wilde beren bestaat ook de mogelijkheid van herintroductie van gerehabiliteerde beren. In een dergelijk programma worden weesbeertjes opgenomen waarvan de moeder is doodgeschoten of verongelukt. Ze worden speciaal verzorgd en leren om te overleven in het wild. Als de weesbeertjes goed voor zichzelf kunnen zorgen, en hun gedrag is wild genoeg (vergelijkbaar met wilde beren van die leeftijd) worden ze teruggeplaatst in de vrije natuur. Over de herintroductie en de effecten op langere termijn is nog niet zoveel bekend. Veel herintroductieprogramma’s leveren wel informatie over overlevingskansen van een beer in de eerste paar maanden of in het eerste jaar, maar daarna weet men niet wat er met de beren gebeurt. Worden ze snel afgeschoten omdat ze niet goed op hun hoede zijn? Sterven ze toch uiteindelijk als gevolg van de honger, of omdat ze te weinig ervaring hebben met jagen?