Het verspreidingsgebied van de Aziatische zwarte beer (ook wel kraagbeer genoemd vanwege de ruige lange haren in de nek, op de schouders en aan de zijkanten van de hals) strekt zich uit van Noord-Iran tot Zuidoost-Azië, Japan en het Himalaya gebergte (tot een hoogte van ongeveer 4000 meter). Hij leeft in bosrijke, bergachtige gebieden. In de winter trekken ze naar lager gelegen gebieden. De kop van de Aziatische zwarte beer is rond, met opvallend grote en bewegelijke oren die ver uiteen staan.  Zijn langharige vacht is meestal gitzwart, soms donkerbruin. Op zijn borst zit een witgele maanvormige tekening.

Dieet
Het dieet van de Aziatische zwarte beer is voor het grootste deel plantaardig. Denk hierbij aan knollen, eikels, granen, vruchten, bessen, wortels en noten. Ook eet hij wel zoogdieren zoals een schaap of geit. Dat maakt deze beer een echte omnivoor.

Winterrust
Deze soort is in de winter gedurende enkele maanden niet actief. Drachtige vrouwtjes en beren in koudere gebieden gaan in winterrust.

Sociaal gedrag
De Aziatische zwarte beer leeft voornamelijk solitair, behalve tijdens de paartijd. Naar soortgenoten is hij niet snel agressief. Er is nog niet veel bekend over deze beersoort in het wild.

Status
VVolgens de IUCN-status is de Aziatische zwarte beer ‘kwetsbaar’. De populatie wordt voornamelijk bedreigd door de jacht omwille van zijn lichaamsdelen (gal) en het verlies van zijn leefgebied door habitatvernietiging. Dit dwingt ze steeds dichter bij de bewoonde wereld. Daarbij neemt de landbouw toe, wat resulteert in mens-beer conflicten; ze eten soms vee en het aantal gevallen waarbij mensen gewond raken na contact met een beer neemt ook toe.

Factsheet Aziatische zwarte beer (Ursus thibetanus)